هورمند

پشت اتوبوس واحد نوشته بود،یکی یکی عیوب خود را بشناسیم.
در فکر فرو رفتم من چه عیبی دارم؟!!
اصلا چیزی به ذهنم نرسید،مدت هاست فکرم این است،اما نتیجه ای حاصل نشد.
ناگه جرقه ای در ذهنم خورد،اینکه عیبی به ذهنم نمی آید،دلیل بر خوب بودنم نیست،دلیلش این است که سالهاست،خودم را گم کرده ام،من خودم زندگی نکرده ام.
همیشه حواسم به عیوب دیگران بوده و از غافل مانده ام،من هیچ شناختی به خودم ندارم.
من بیگانه ترین فرد به خودم هستم،مشارطه و مراقبه که هیچ!
به راستی ما چرا در زندگی دیگران زندگی می کنیم.
چرا خودمان را نمیشناسیم؟
چرا خودمان راگم کرده ایم؟
می خواهم از امروز گامی نو در جستجوی خودم بردارم،
خودم را کشف نمایم.

ﻓﺮﻫﻨﮓ یعنـــی
بپذیریم ﮐﻪ
وجود ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﻭ ﺑﺨﺶ دﺍﺭﺩ :
ﺍﻭﻝ
ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ
ﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺷﻮﻧﺪ

ﺩﻭﻡ
ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺑﻄﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.
بعضا افرادی ادعای فرهنگ می کنند،این خصوصیات رو ببینند دارند بعد…

در کلاس درس زندگی یاد میگیریم!
در بازی زندگی…..

یاد میگیری:
اعتماد به حرف های قشنگ بدون پشتوانه،مثل آویختن به طنابی پوسیدست..‌

یاد میگیری:
نزدیکترین ها به تو …گاهی میتوانند دورترین ها باشند…

یاد میگیری:
آنقدر از خودت برای روز مبادا پس انداز داشته باشی، تا بتوانی یک روزی تمام خودت رو بغل کنی و بروی …
و در جایی که شنیده و فهمیده نشوی نمانی….

یاد میگیری :
دیوار خوب است…
سایه درخت مطلوب است…
اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست….

به تاريخ های روی سنگ قبر نگاه کنید:
تاريخ تولد- تاريخ مرگ
آنها فقط با يك خط فاصله از هم جدا شده اند،
همين خط فاصله كوچك نشان دهنده تمام مدتي است كه ما
روي كره زمين زندگي كرده ايم،
ما فقط به اندازه يك ” خط فاصله” زندگي مي كنيم!
و ارزش اين خط كوچك را تنها كساني مي دانند كه به ما عشق ورزيده اند.
آنچه در زمان مرگ مهم است پول و خانه و ثروتي كه باقي مي گذاريم نيست، بلكه چگونه گذراندن اين خط فاصله است.
بياييد به چرايى خلقتمان بيانديشيم
بياييد بيشتر يكديگر را دوست داشته باشيم
دير تر عصباني شويم
بيشتر قدرداني كنيم
كمتر كينه توزي كنيم
بيشتر احترام بگذاريم
بيشتر لبخند بزنيم
و به ياد داشته باشيم كه اين ” خط فاصله” خيلی كوتاه است!

واقعا چرا عادت کردیم تا بیدار میشیم شروع میکنیم به فکر کردن، به مشکلاتمون و غصه خوردن و حرص خوردن!
بیاین تمرین کنیم به داشته هامون و زیباییهای زندگیمون فکر کنیم !
باور کنید سخت نیست
اینهمه فکر کردین به مشکلات و غمها حل شد؟!
نشد که، فقط باعث شد نفهمیم چطور روزمون شب شد، چطور روزها و ماه ها و سالها گذشت

به قول بزرگی هیچوقت نزارید ایکاش تکه کلام زمان پیری تون باشد!