سفری خیالی به جهنم

گاها نام جهنم را شنیده بودم در توصیف آن بزرگتر ها برایم گفته بودند.
گفته بودند که آنجا ساخته دست ماست.
گفته بودند از حرارتش از مار و عقرب هایش از….
به راستی در ذهنم تصور کردم جهنم چطور جایی است؟
زیر سقف آسمان که ستاره چشمک زنان مرا می نگریستند،چشمانم را بستم و سوار بر ماشین خیال راهی بازدیدی از جهنم شدم.
هنوز قدری حرکت نکرده بودم که صداها ویران کننده فریادها به گوش میرسید.
اینان کیستند بهر چه فریاد سرمی دهند؟
چرا اینقدر اینجا گرم و سوزان است ؟
هر چه جلو تر می روم حرارت و عطش زیادتر می شود.
عطش؟چقدر تشنه ام، آبی برای خوردن نیست؟چرا هست،اهالی آن مرا به مایعی از چرک و خون رهنمون می کنند. این دیگر چیست؟این حرارت از چیست؟
ندایی آمد:این اعمال اینان است که این منزل گاه را برایشان ساخته است.
آه خدای من به تو پناه می برم .
طاقتم دیگر طاق شد،تحمل، بیش از این یاریم نمی کند.
خداوندا ما قرین رحمت خویش قرار ده!
خدایا از خشم و عذابت به لطف و مهربانیت پناه می برم.