خانواده مهم ترین و اولین دارایی انسان هست،که هر چه هم بخواهد نمی تونه ازش جدا بشه،چون از ۱۰۰درصد ۶۰درصد حقیقتا دوستت دارد و دلش برایت می تپد هرچند به ظاهر بد باشد البته گاها استثنا هم داریم که این استثناها گاهی به دلایی زیاد میشند،اما می دونید آدم ممکنه خیلی دیر بفهمه که نعمت بزرگی رو از دست داده،نمی دونم چرا همه ی ما انسان ها خوبیم و دیگران بدند اگه ه کسی خوبه پس این همه بد از مریخ فرود آمدند؟اونا کیا هستند،چرا چرا لحظه ای خودمونو جای اونا نمی ذاریم چرا همیشه حق با ماست،شاید اسم ما حق باشه و خودمون نمیدونیم.
اگه همیشه حق باماست،چرا وضع دنیا اینه همه که حق دارند،همه که خوبند.
چرا هیچ وقت ما مقصر نیستیم؟
واقعا برام سواله!!
ما روزانه چقدر برای خانواده مون وقت میزاریم؟؟؟
نه منظور درآمد و غذا درست کردن و اتو لباس نیست،نه ابدا!!!
اینا هم خوبه چون از روی محبت انجام میشه ، دستمون درد نکنه،اما در هر روز چقدر پای حرف خانواد مون میشینیم؟؟
راستی خیلی زیاده روی کردم هفته ای چن بار،نه ماهی چن بار؟؟
شایدم سالی چن بار؟؟؟
کلا اصلا باهاشون حرف می زنیم؟
یا ماهمیشه مشغولان جهانیم؟
بذار یه حرف بگم و تموم،خواستن توانستن است،مهم اینه که طرف مقابل میفهمه که نخواستی که نمیشه،اون باهوشه اما برای حفظ رابطه صمیمی و خونی،خودشو به نفهمیدن میزنه براش غرور در مقابل خانواده معنایی نداره،اون برای همیشه دوستتون داره.
قدرشو بدونید!!

#هورمند#