دلم دیگر بامن قهراست
دلم این روزها بهانه گیر شده
امان از این دل
دلم بهانه بودن تورا میگیرد
دلم این روزها هوایی شده است
می گوید صحن ها باز میشود
مرا نیز غبار روبی کن
مرا پاک گردان
همین روزهاست که صاحب خانه بیاید
دلم از غبارهای فراموشی شدن ها،نادیده گرفتن ها به تنگ آمده
می گوید ببین نشان آن یار دور افتاده از خانه را!
میگوید مبادا تکرار گردد،لطافت های یار!
مباد،نبینی جز ،جز محبت خرج کردنش را!
خودم هم دیگر از این تضاد درونم به ستوه آمده ام…!
میگذارم تا دنیا به حرف دل برود
میروم تا غبار از آن بزدایم
میروم تا پایان دهم فراقش را
آذین می بدنمش به پاکی!
آب و جارو میکشمش به آب دیده
شاید بپسندد آن معشوق دور افتاده زخانه را…
دل خانه اوست و بس!
دلم بیا تا باهم به آشتی داراییم
بیا هم صدا او رابخوانیم
میدانم که پیشش از ندا،خواهد آمد!!