هورمند

می گویند با هر کس باید مثل خودش رفتار کرد!
شما گوش نکنید …

چون اگر چنین بود ، از منش و شخصیت هیچکس، چیزی باقی نمی ماند !
هر کس، هرچه به سرت آورد ، فقط خودت باش …
نگذار برخورد نادرست آدمها ، “اصالت و طبیعت” تو را خدشه دار کند
اگر جواب هر جفایی ، بدی بود ؛
که داستان زندگی ما، خالی از ؛
آدمهای خوب می شد …

دیگران را ببخش و
خود را رها کن،
اگر کینه ای در دل نداشته باشی
خودت راحت تری
هیچ پرنده ای با بار سنگین
اوج نمیگیرد

قبل از اینکه صحبت کنید،
کلمات را از سه دروازه عبور دهید

اولین دروازه، از خود بپرسید:
آیا این حرفی که می‌خواهم بزنم حقیقت است؟

دومین دروازه بپرسید:
آیا لازم است الان مطرحش کنم؟

سومین دروازه بپرسید:
آیا حرفم نیش و کنایه ندارد که کسی را برنجاند

‍وقتی نانوا خمیر نان سنگک را پهن میکند…
و درون تنور میگذارد را دیدی که چه اتفاقی می افتد؟

خمیر به سنگها می چسبد…
اما نان هر چه پخته تر می شود،
از سنگها جدا میشود!!

حکایت آدم‌ها همین است…
سختی های دنیا ، حرارت تنور است…
و این سختی هاست که انسان را پخته تر می کنند…

و هر چه انسان پخته تر میشود
سنگ کمتری بخود می گیرد…
سنگها تعلقات دنیایی هستند…
ماشین من.. خانه من..من.. من !!

آنوقت که قرار است نان را از تنور
خارج کنند سنگها را از آن می گیرند!!
خوشا بحال آنکه در تنور دنیا
آنقدر پخته میشود…

که به هیچ سنگی نمی چسبد!!
ما در زندگی به چه چسبیده ایم ؟
سنگ ما کدام است ؟

به جای کوچک کردنِ دیگران ؛
خودت بزرگ شو !
به جای آرزوی شکست برای افرادِ موفق ؛
خودت هم تلاش کن و موفق شو !
و به جای نشستن و حسرت خوردن ؛
بلند شو و برای آرزوهایت بجنگ …
فراموش نکن ؛
کسی که توهین می کند ؛ خودش را زیر سوال برده ،
کسی که تحقیر می کند ؛ خودش را خوار کرده ،
و کسی که می رنجاند ؛ دیر یا زود ، تاوان خواهد داد .
نه متعصبم ، نه سطحی نگر !
اما لا به لای این سیلِ منطق و روشنفکری ؛
به چوبِ انتقامِ خدا بدجور اعتقاد دارم ،
بدجور !